Arthur Schopenhauer urodził się 22 lutego 1788 r. w Gdańsku, zmarł 20 września 1860 r. we Frankfurcie n/Menem. Syn Joanny i Henryka Florisa Schopenhauerów. Urodził się w domu przy ul. Św. Ducha 114 w Gdańsku. W 1793 r. wraz z rodzicami wyjechał z Gdańska do Hamburga. W następnych latach wraz z nimi podróżował po całej Europie. Po śmierci ojca w 1806 r. uczył się w Hamburgu zawodu kupieckiego. Wkrótce jednak zaczął w Getyndze studiować medycynę i przyrodę, a następnie w Berlinie filologię klasyczną. Doktoryzował się w Jenie w 1813 r. pracą Poczwórne źródło twierdzenia o podstawie dostatecznej (wyd. polskie – 1904 r.). W 1819 r. wydał swe główne dzieło Die Welt als Wille und Vorstellung na podstawie, którego w roku następnym habilitował się w Berlinie. Tam też pracował jako docent na uniwersytecie, kontynuując badania i rozważania filozoficzne. Zwalczany przez zwolenników filozofii G.W.F Hegla zrezygnował w 1831 r. z pracy na uniwersytecie i wyjechał do Frankfurtu n/Menem, gdzie do końca życia pracował naukowo, nie wiążąc się z żadną uczelnią. Kolejne prace przyniosły mu sławę i uznanie. Jego filozofia miała duży wpływ na społeczeństwo niemieckie w czasie walki o demokratyczne państwo (Wiosna Ludów 1848 – 1849). A. Schopehauer jako filozof i myśliciel głosił programowy ahistoryzm i prezentował skrajnie pesymistyczny pogląd na świat. W swych pracach rozważał problemy i zagadnienia wolności oraz odpowiedzialności moralnej jednostki i zła moralnego. Zajmował się też w nich rozbieżnością między rzeczywistością a ideałami moralnymi. Jego filozofia wywarła wielki wpływ na kształtowanie osobowości i poglądów wybitnego przedstawiciela niemieckiej filozofii drugiej połowy XIX w. – F. Nitschego.
Ilustracja © Jules Lunteschutz (1822–1893). Arthur Schopenhauer. Olej na półtnie.
Źródło: Urząd Miasta Gdańsk
