Facebook Twitter Instagram
    • Kontakt
    • Cookie – informacje
    • O projekcie
    Facebook Twitter Instagram Pinterest VKontakte
    Link to PolandLink to Poland
    • Biznes
    • Praca
    • Nauka
    • Kultura
    • Dzieci
    • Studenci
    • Migracja
    • Turystyka
    • Styl życia
    • Projekty
    • Wersja Angielska
    Link to PolandLink to Poland
    Home»Kultura»Film»12. Mastercard OFF CAMERA: czym żyje polskie kino?
    Film

    12. Mastercard OFF CAMERA: czym żyje polskie kino?

    22 kwietnia, 2019Updated:22 kwietnia, 2019Brak komentarzy6 Mins Read
    Facebook Twitter Pinterest LinkedIn Tumblr Email

    W Konkursie Polskich Filmów Fabularnych organizatorzy Festiwalu prezentują to, co w rodzimej kinematografii ostatniego roku jest ich zdaniem najciekawsze, najbardziej oryginalne i jednocześnie uniwersalne. Filmy ocenia miedzynarodowe jury. W tym roku o Nagrodę Kulczyk Foundation powalczą:

    Monument reż. Jagoda Szulc

    Drugi film Jagody Szelc – laureatki Krakowskiej Nagrody Filmowej – jest zarazem dyplomem aktorskim studentów Państwowej Wyższej Szkoły Filmowej, Telewizyjnej i Teatralnej w Łodzi. „Monument” imponuje w równej mierze kreatywnymi rozwiązaniami, co oryginalnością. Reżyserka pozostaje wierna swojej artystycznej wizji opartej na specyficznym podejściu do fabuły, nieoczywistości, klimacie tajemnicy, który wyraża się w obrazie i dźwięku. „Monument” przypomina, że kino to sensualne doświadczenie.

    Juliusz reż. Aleksander Pietrzak

    Tytułowym bohaterem pełnometrażowego debiutu Aleksandra Pietrzaka jest uporządkowany nauczyciel plastyki, który ma wyjątkowo skomplikowaną relację z ojcem. „Juliusz” to opowieść o niełatwych, chwilami toksycznych relacjach pomiędzy ojcem a synem, które stają się sposobem na obserwację rzeczywistości – pełnej absurdów, z pozoru nic nieznaczących przypadków, a jednocześnie ciepłą i przez dłuższe momenty zabawną. Juliusz to dla debiutanta skok na głęboką wodę, w końcu wielu reżyserów powtarza, że komedia jest najtrudniejszym z filmowych gatunków. 

    Córka trenera reż. Łukasz Grzegorzek

    Maciej Kornet (doskonała rola Jacka Braciaka) wraz z 17-letnią córką Wiktorią podróżują po Polsce wysłużonym van’em, a ich trasę wyznaczają organizowane w kolejnych miastach turnieje tenisowe. Dziewczyna jest oczkiem w głowie ojca, który marzy o tym, by zrobiła wielką sportową karierę. On z kolei jest dla niej całym światem. Łukasz Grzegorzek korzysta w filmie z własnych doświadczeń, w końcu sam przed laty był dobrze zapowiadającym się tenisistą, trenowanym przez ojca. Tym razem wybiera do tego sprawdzoną formułę kina drogi. Bezpretensjonalny ton łączy się w „Córce trenera” z melancholią, a humor z poczuciem, że to film na ważny temat. Mądry, skłaniający do refleksji, a jednocześnie lekki i świeży. 

    Via Carpatia reż. Klara Kochańska i Kasper Bajon

    Jest rok 2016. Polacy żyją mistrzostwami świata w piłce nożnej. Z mediów docierają również coraz bardziej niepokojące wieści na temat konfliktu w Syrii oraz fali uchodźców uciekających do Europy przez tzw. szlak bałkański. Julia i Piotr są dobrze sytuowaną parą z dużego miasta. Dystans dzielący ich eleganckie mieszkanie w Warszawie od obozów uchodźców w Grecji i Macedonii to niespełna dwa tysiące kilometrów… Niebawem stanie się jeszcze krótszy…Społeczno-polityczny kontekst filmu Klary Kochańskiej i Kaspra Bajona staje się przyczynkiem do snucia subtelnej opowieści o poszukiwaniu tożsamości, niełatwym wychodzeniu poza strefę własnego komfortu. „Via Carpatia” to rozpisane na dwa głosy – Julii Kijowskiej i Piotra Borowskiego – niespieszne kino drogi.    

    Zabawa zabawa reż. Kinga Dębska

    Każda z trzech bohaterek filmu Kingi Dębskiej „Zabawa zabawa” stąpa po kruchym lodzie, a wydarzenia, do których dojdzie, sprawią, że bardzo łatwo może się on pod nimi zapaść. Czy wspierane przez rodziny i przyjaciół bohaterki zdążą w porę pokonać własne demony? Reżyserka nie traktuje swoich postaci z góry. Obrazując ich codzienne piekło, nie stara się moralizować ani też na siłę szukać usprawiedliwień. Stara się być obiektywna, wykazując przy tym dużą empatię, której reżyserom często brakuje. W dodatku Agata Kulesza, Maria Dębska i Dorota Kolak tworzą fascynujące role kobiet zmuszonych do stawienia czoła własnym słabościom.

    Ciemno, prawie noc reż. Borys Lankosz

    Film Borysa Lankosza to ekranizacja głośnej powieści Joanny Bator pod tym samym tytułem. Ta baśń dla dorosłych wymyka się gatunkowym szufladkom i prostym definicjom. Galeria nieszablonowych postaci, duszna atmosfera stworzona w dużej mierze za sprawą zdjęć Marcina Koszałki oraz oryginalna reżyserska wizja przekładają się na film bardzo mocno oddziałujący na nasze zmysły.

    Fuga reż. Agnieszka Smoczyńska

    Inspirowany prawdziwą historią film Agnieszki Smoczyńskiej zbudowany jest na wątpliwości. Związanej nie tylko z przeszłością, ale i tym, co będzie. Odnosi się to już do tytułu powiązanego z zaburzeniem, które zwane jest w terminologii medycznej fugą dysocjacyjną. Atmosferę opresji głównej bohaterki – w tę rolę wciela się Gabriela Muskała, będąca też autorką scenariusza – potęgują klimatyczne zdjęcia oraz oddziałująca mocno na zmysły warstwa dźwiękowa. 

    Krew Boga reż. Bartosz Konopka

    Konfrontacja miłości z nienawiścią, dialogu z przemocą oraz szaleństwa z zasadami. W filmie Bartosza Konopki, o którym reżyser myślał już od wielu lat, widać inspiracje klasykami: Rolandem Joffé, Nicolasem Windingiem Refnem czy Wernerem Herzogiem. Wypełniona symboliką i zrealizowana z inscenizacyjnym rozmachem opowieść godna jest uwagi, zwłaszcza że takiego kina w Polsce prawie w ogóle się nie robi.   

    Okna, okna reż. Wojciech Solarz

    Film Solarza ma w sobie niezwykły urok. Z jednej strony związany z pełnym ciepła i sentymentu spojrzeniem na prowincję, z drugiej z bezpretensjonalnością oraz nie sileniem się na wielkie kino. W Oknach, oknach dopatrzyć się można inspiracji poetyką realizmu magicznego. To jeden z tych filmów, po których wychodzi się z kina z uśmiechem na twarzy.

    Słodki koniec dnia reż. Jacek Borcuch

    W napisanym do spółki ze Szczepanem Twardochem scenariuszu Borcuch zabiera głos w sprawie kryzysu uchodźczego. Wiele kwestii pozostawia do rozsądzenia widzowi, bo „Słodki koniec dnia” zamiast deklaratywności pełen jest otwartych pytań. Ozdobą filmu jest znakomita rola Krystyny Jandy, za którą nagrodzona została na Sundance Film Festival.

    JURY TEGOROCZNEGO KONKURSU

    Przewodniczącą jury została Marcia Gay Harden. Aktorka zagrała w ponad 60 filmach w towarzystwie takich gwiazd, jak: Robin Williams, Diane Keaton, Brad Pitt czy Anthony Hopkins.  Ma na koncie Oscara za drugoplanową rolę w filmie „Pollock” w reżyserii Eda Harrisa. Sławę i uznanie krytyków zyskała dzięki takim produkcjom, jak „Ścieżka strachu” braci Coen, „Rzeka Tajemnic” Clinta Eastwooda  czy „Dzieci Ireny Sendlerowej”. Wystąpiła również w ekranizacji międzynarodowego bestsellera „Pięćdziesiąt Twarzy Grey’a”.

    Laura Rosenthal to wielokrotnie nagradzana reżyserka castingu, która od 25 lat współpracuje z renomowanymi reżyserami filmowymi i artystami wizualnymi, takimi jak Todd Haynes, Lisa Cholodenko, Paolo Sorrentino, Woody Allen, Jim Jarmusch, Joachim Trier, Doug Aitken i Francesco Vezzoli. Jest laureatką nagród Emmy za „Olive Kitteridge” i „Mildred Pierce”. Dzięki niej w „Chicago” zachwyciła nas Catherine Zeta-Jones, a Jude Law został… „Młodym Papieżem”. Odpowiadała za dobór obsady w takich filmach jak: „Carol” z wyjątkową rolą Cate Blanchette, „Wszystko w porządku” z Julianne Moore, Annette Bening i Markiem Ruffalo oraz wielokrotnie nagradzanego „Daleko od nieba”, w reżyserii Todda Haynes’a.

    Kim Yutani czuwa nad selekcją filmów, które pojawią się podczas corocznego święta kina niezależnego, Festiwalu Filmowego Sundance. Rok temu objęła rolę dyrektora programowego, jednak o jego prestiż i budowanie marki dbała od wielu lat. Reprezentowała Instytut Sundance, zasiadając w jury międzynarodowych konkursów i budując relacje z najważniejszymi osobistościami kina niezależnego. Znalazła się na liście 100 najbardziej wpływowych ludzi azjatyckiego pochodzenia związanych z kulturą.

    Jonathan Romney to jeden z najbardziej błyskotliwych i przenikliwych krytyków filmowych w Wielkiej Brytanii. Jego recenzje regularnie pojawiają się w „The Independent”, „The Observer” czy międzynarodowym magazynie branżowym Sight & Sound.

    Do kogo trafi nagroda Kulczyk Foundation – 300 000 PLN, przekonamy się już 4 maja. Konkurs Polskich Filmów Fabularnych to część projektu „Obraz świata / Świat w obrazach” realizowanego podczas 12. Międzynarodowego Festiwalu Kina Niezależnego Mastercard OFF CAMERA.

    Szczegółowy program Festiwalu i dodatkowe informacje można znaleźć na stronie: Mastercard OFF CAMERA

    Fotografie © „Monument” Jagoda Szulc, „Fuga” Agnieszka Smoczyńska, „Słodki koniec dnia” Jacek Borcuch

    Grafika festiwalowa © Tomek Kuczma

    Share. Facebook Twitter Pinterest LinkedIn Tumblr Email

    Related Posts

    Papaya New Directors w nowej odsłonie

    2 lutego, 2023

    Nie mów nikomu – premiera singla Michała Sołtana

    23 listopada, 2022

    Dobrze zmrożona pięćdziesiątka – premiera singla Tomasza Betki

    16 listopada, 2022

    Polskie projekty na CEE Animation Forum 2022

    18 października, 2022
    Add A Comment

    Leave A Reply

    Facebook Twitter Instagram
    • Kontakt
    • Cookie – informacje
    • O projekcie

    Type above and press Enter to search. Press Esc to cancel.