Tradycja dziewiętnastowieczna kreśli archetypiczny portret kompozytora: demoniczny dandys, sentymentalny neurotyk przez całe swoje, przeważnie krótkie życie nieustabilizowany i nieszczęśliwie zakochany, ale znajdujący pocieszenie w licznych flirtach i przelotnych romansach. Stanisław Moniuszko to zupełne zaprzeczenie takich wyobrażeń. Stateczny o jowialnej prezencji, utykający, w okularach krótkowidza, obarczony liczną rodziną, przedwcześnie postarzały. Choć talentem swoim daleki talentowi Chopina, a poza granicami Polski prawie w ogóle nie wykonywany, Moniuszko nie pozostawił nas Polaków bez tego, co we współczesnej jemu Europie jawiło się muzycznym punktem honoru – Opery Narodowej.
Browsing: Muzyka
Jest przedmiotem naszej dumy narodowej, symbolem i ikoną polskości. Zdecydowana większość z nas potrafi odróżnić go od Mickiewicza i Kościuszki. Nie ulega też naszej wątpliwości, że żył w XIX wieku, inspirował się polskim folklorem, komponował na fortepian, tworzył mazurki, polonezy, nokturny i ballady, a jego podobizna widnieje na wyskoprocentowym napoju alkoholowym, czekoladkach i znaczkach pocztowych.
Miałam napisać coś na temat polskiego jazzu. Zaraz po tym jak obiecałam twórcom Link to Poland ten artykuł dotarło do mnie, że wybrałam mission impossible.