Z tej idei zrodził się pomysł konkursu kulinarnego dla włoskich i polskich blogerów, którego zadaniem jest promocja polskiej, naturalnej żywności poprzez zaproszenie uczestników do przygotowywania potraw z dostarczonych im, starannie wyselekcjonowanych, polskich produktów eksportowych – lokalnych i naturalnych.
Zobaczcie co zaproponowali włoscy i polscy blogerzy do tej pory: Przepis na śniadanie (możecie również głosować na najciekawszy Waszym zdaniem przepis do 18 września)
Poznaj polskie produkty, które dostarczono blogerom:
Kiełbasa lisiecka
To wyrób pochodzący z dwóch podkrakowskich wsi: Liszki i Czernichów. Od pierwszej z dwóch miejscowości wędlina zaczerpnęła swą nazwę. Po czym poznać lisiecką, na pierwszy rzut oka? Jest z pewnością w przekroju szersza, niż przeciętna kiełbasa. Jej skórka jest ciemna i lekko lśniąca, jak to jest w wypadku większości produktów wędzonych. Prócz tego cechuje ją duża chudość mięsa – w przekroju widać duże kawałki wieprzowej szynki, otoczone oczkami farszu. Szynka właśnie stanowi większość składu kiełbasy. Prócz tego, wieprzowina, z której robiona jest lisiecka, obłożna jest szeregiem dodatkowych restrykcji – przykładowo, z produkcji wykluczone jest mięso, pochodzące od zwierząt, które są podatne na stres (wydzielające się podczas stresu hormony zmieniają smak wieprzowiny). Dodatkowo zawartość mięsa klasy I wynosi w kiełbasie aż 85%.
Kabanosy
Jeden z najpopularniejszych rodzajów kiełbasy w Polsce. Są to cienkie, długie batony suchej kiełbasy, odkręcone z jednej strony. Mają one suchą i równomiernie pomarszczoną powierzchnię. Z wierzchu są ciemnoczerwone z odcieniem wiśniowym. W przekroju widoczne są również mocno czerwone kawałki mięsa oraz jasne kawałki tłuszczu. Ich cechą charakterystyczną jest smak peklowanej i pieczonej wieprzowiny oraz lekki posmak wędzenia, kminku oraz pieprzu. Odpowiedni dobór surowca oraz tradycyjna receptura sprawiają, że kabanos jest bardzo kruchy – można go odróżnić od wyrobu „kabanos podobnego”, łamiąc kiełbasę na pół. Wyrób oryginalny powinien wydać przy tym charakterystyczny dźwięk, przez fachowców nazywany „strzałem”.
Podkarpacki miód spadziowy
Produkowany jest na terenie kilkunastu nadleśnictw w ramach województwa podkarpackiego. Jest to płynny lub skrystalizowany miód, w którym dominuje spadź pochodząca z jodły pospolitej (średnio 70% lub więcej). Jego konsystencja jest gęsta i lepka, a barwa – ciemnobrązowa, z zielonkawymi refleksami, po krystalizacji zaś powoli jaśnieje. Podkarpacki miód spadziowy ma typowo żywiczny aromat, przypominający zapach igliwia i łagodny, słodki smak
Fasola wrzawska
Fasola tyczna „Piękny Jaś” zaliczana do fasoli wielokwiatowej (Phaseolus multiflorus), uprawiana w północnej części Kotliny Sandomierskiej, w widłach Wisły i Sanu. Nazwa pochodzi od wsi Wrzawy, która stanowi centrum tego fasolowego zagłębia. Odmiana ma bardzo duże (1000 sztuk to 2,1-2,9 kg!), nerkowate i lekko spłaszczone nasiona, charakteryzujące się słodkawym smakiem i delikatną konsystencją, całkowicie pozbawioną mącznego posmaku. Właśnie smak wyróżnia fasolę wrzawską wśród innych odmian, choć nie tylko. Fasola wrzawska ma o 20% cieńszą skórkę i większą zdolność pochłaniania wody, a także gotuje się krócej o ok. 10 min, niż odmiany wielokwiatowe pochodzące z innych miejsc. Sprawia to, że jest ona ulubioną fasolą wielu kucharzy.
Olej rydzowy
Ten klarowny, przejrzysty olej, wytwarzany jest z rośliny o nazwie lnianka siewna, której ludowa nazwa brzmi „rydz”, „rydzyk”, „ryżyk”. Nazwa lnianki siewnej – „rydz” – wzięła się od rdzawego koloru jej nasion. Olej charakteryzuje się̨ posmakiem cebuli i gorczycy, a także mocnym soczystym aromatem. Zawiera on 90% kwasów nienasyconych, w tym 54% omega 3 i omega 6, w stosunku 2:1. W przeciwieństwie do większości olejów o podobnym składzie, rydzowy można długo przechowywać, bez uszczerbku dla jego właściwości. W Polsce największe plantacje lnianki znajdują się w Wielkopolsce i to właśnie tam tłoczy się najwięcej oleju rydzowego.
Cydr Chyliczki
Jest półmusującym napojem alkoholowym wyprodukowanym według tradycyjnych receptur ze świeżych mazowieckich jabłek. Dzięki powolnej fermentacji zachowuje naturalny jabłkowy aromat i smak. Nie jest pasteryzowany ani filtrowany, dlatego na dnie butelki może pojawić się delikatny osad. Najlepiej smakuje schłodzony w temp. 10 – 12 st. C.
Suska sechlońska
To podsuszona i podwędzona śliwka. W miejscowej gwarze „suska” znaczy tyle co suszona, a „sechlońska” pochodzi od nazwy miejscowości Sechna, leżącej w gminie Laskowa, w Małopolsce, z której wywodzi się tradycja suszenia śliwek. Suska sechlońska ma elastyczny, mięsisty miąższ i pomarszczoną, lepką skórkę w kolorze od ciemnogranatowego do czarnego. W smaku jest lekko słodka z dymnym posmakiem i aromatem wędzenia. To właśnie dym nadaje tym owocom niepowtarzalny kolor, aromat i smak. Do suszenia wykorzystywane są odmiany śliwy domowej typowej, tzw. Węgierki i jej pochodnych: Promis, Tolar, Nektawit, a także Valjevka i Stanley, które łatwo poddają̨ się wędzeniu. Owoce tych odmian odznaczają się dużą zawartością cukru oraz małą wody.
Kasza jęczmienna
Charakteryzuje się szarą barwą z odcieniem od zielonego do żółtawego. Jest rodzajem kaszy wyrabianej z jęczmienia. W Polsce 70 procent, produkcji kasz, to wyrób kaszy jęczmiennej. Kasza pęczak jest całym, wypolerowanym ziarnem jęczmienia. W przetwórstwie kasz, traktowany jest jako półprodukt, i jako przetwór zbożowy.
Kasza jaglana
Przyrządzana z prosa to jedna z najstarszych i najzdrowszych kasz. Jest jedną z niewielu kasz zasadotwórczych. Ma oryginalny smak (choć bywa gorzka, jeśli przyrządzi się ją w nieodpowiedni sposób) i świetnie komponuje się zarówno z daniami słonymi, jak i słodkimi. Kasza jaglana zawiera pokaźną ilość białka – ok.10% – oraz mnóstwo związków, które regulują pracę całego organizmu. Krzemionka zapewni piękną, gładką cerę, mocne paznokcie i lśniące włosy, a ponieważ kasza jaglana jest najbardziej lekkostrawna ze wszystkich zbóż – przyspieszy przemianę̨ materii i pomoże zadbać o sylwetkę, oczyści organizm z toksyn i wyreguluje poziom cholesterolu. Jakby tego szczęścia było mało – sprzyja wydzielaniu serotoniny, czyli właśnie hormonu szczęścia.
Oscypek
To wędzony owczy ser wytwarzany na Podhalu. Robi się go ręcznie z owczego mleka zwierząt rasy Polska Owca Górska, czasem z niewielką domieszką mleka Polskiej Krowy Czerwonej, w okresie od maja do września. Dojrzały oscypek jest twardy, słony, o wyraźnym posmaku wędzenia. Nazwa serka może wywodzić się od słowa „oszczypywać”, czyli rozdrabniać (to jeden z etapów produkcji) lub od „oszczypek”, w znaczeniu mały oszczep, co byłoby nawiązaniem do charakterystycznego kształtu wyrobu. Dokładny opis, jak oscypek wytwarzać umieszczono w instruktażu państwa Ślemieńskiego na Żywiecczyźnie, w 1748 roku. Ta pierwotna receptura nie zmieniła się do dziś.
Wielkopolski ser smażony
Robiony z twarogu. Cały proces, od pozyskania mleka do produktu końcowego nie powinien przekraczać 6-7 dni. Najpierw mleko jest odtłuszczane, następnie podgrzewane, schładzane i zaprawiane zakwasem z pasteryzowanego mleka i paciorkowców mlekowych. Pod jego wpływem ulega ukwaszeniu i powstaje skrzep. Mleko ponownie jest delikatnie podgrzewane, a gdy skrzep się oddzieli od serwatki, ta ostatnia jest odciągana, a pozostały twaróg odciska się z nadmiaru płynu. Ser kruszy się, rozdrabnia i pozostawia do zgliwienia – właśnie gliwieniu, które trwa 2-3 dni, produkt zawdzięcza bowiem swój charakterystyczny smak i zapach. Zgliwiały ser miesza się z masłem i smaży, dodając sól oraz, ewentualnie kminek.
Dwójniak
Podobnie jak pozostałe miody pitne doskonale wpisują się w naszą tradycję kulinarną i smakowicie komponują się z daniami kuchni polskiej. Dwójniak, który jest dość słodki podajemy do wypieków i innych deserów. Ponadto można go serwować w drinkach z lodem i cytryną, w temperaturze pokojowej, a także jako „grzaniec”, czyli podgrzany do temperatury ok. 55°C z dodatkiem goździków i cynamonu.
Płatki owsiane
To produkt otrzymany z oczyszczonego ziarna owsa, poddanego zabiegom hydrotermicznym. Następnie jest ono poddane obłuskiwaniu, ewentualnie krojeniu i płatkowaniu. Ze względu na sposób obróbki ziarna wyróżnia się trzy rodzaje płatków owsianych: zwykłe – otrzymane z całego ziarna, górskie – otrzymane z pokrojonego ziarna i błyskawiczne – otrzymane z pokrojonego ziarna i poddane specjalnej obróbce hydrotermicznej.
Konfitura z czarnego bzu
Jej smak jest wyzwaniem – wytrawny, wyrafinowany, nietypowy. To 'black label’ wśród konfitur. Ta receptura jest najbardziej tradycyjna wśród wszystkich konfitur Luks Pomada, pochodzi z wyszukanej w antykwariacie książki kucharskiej z 20-lecia międzywojennego. Ekologiczny czarny bez jest smażony przez 48 godzin z krótkimi przerwami, w niższej temperaturze, tak aby utrzymać delikatny smak i aromat owoców oraz ich wartości odżywcze. Smak konfitury jest bogaty, pełen wędzonych nut, w głębi można wyczuć rajskie jabłka i imbir. W pierwszym odczuciu bardzo delikatny, ale po chwili pojawia się dymny charakter zrównoważony owocowo – miodowymi nutami.
Powidła strzeleckie
Są smażone przez mieszkańców wsi Strzelce Dolne w dziewięciu miedzianych kotłach. Produkcja przekracza 25 tys. słoików w sezonie. Skąd ich tajemnica smaku? W idealnych owocach. Jak się okazuje, śliwka śliwce jest nierówna. Ich odmianę̨ trzeba dodać w zależności od rodzaju powideł, które chcemy przygotować. Nie do wszystkich dodajemy cukru. Niektóre są już słodkie z natury, a niektóre trzeba posłodzić, aby uzyskać słodko kwaśny smak.
Buraki
W Polsce jadano na dworze króla Władysława Jagiełły. W naszym kraju były od dawna popularne. Mikołaj Rej w swoim „Żywocie człowieka poczciwego„ daje przepis na ćwikłę zwać ją „panią ćwikłą „ i zachwala jej wyborny smak. Buraki służyły również do celów kosmetycznych – buraczkami panienki malowały sobie rumieńce.
Grzyby suszone
Bez wątpienia tradycja, odkąd sięgamy pamięcią. Ich aromatu nie da się z niczym porównać. Leśne grzyby suszone. Mają mocny, głęboki aromat. To jeden z najważniejszych składników tradycyjnej kuchni polskiej. I warto sięgnąć po nie znacznie częściej, a nie tylko w Wigilię.
Jabłka 
Są najpopularniejszymi owocami w Polsce. Statystyczny Polak zjada około 20 kg jabłek rocznie, czyli połowę wszystkich spożywanych owoców. Jabłka można długo przechowywać, dlatego możemy je spożywać przez cały rok.
Wódka orkiszowa
To pierwsza i jedyna taka wódka w Polsce. Tworzona z najbardziej wyjątkowej i najdroższej pszenicy na świecie. Niepowtarzalny smak, który odkrywamy w temperaturze 4-6oC. Uznana i nagradzana na całym świecie w wielu konkursach.
Likier z czarnej porzeczki
Powstaje dzięki harmonijnemu połączeniu wysokiej jakości zbożowego spirytusu, nieskażonej, czystej wody i świeżych porzeczek z krzeskiego sadu. Zachowując perfekcyjną równowagę pomiędzy smakiem a neutralnością stworzono likier znakomity zarówno w czystej postaci, jak również dodatek do herbat, drinków, deserów.
Fotografie © #Poland Expo 2015 Milano
Źródło: #Poland Expo 2015 Milano | FB